|
||||||||
|
دستگیر نایل سه دهه و اندی پیش، زیر عنوان بالا طنزی از یک نویسنده نامدار کشور در جریده ملی ( ترجمان ) نشر شده بود که حالت فقر، درمانده گی بیکاری و وضع رقتبار مردم را به تصویر کشیده بود. امروز که سالها از آن روزگار تلخ میگذرد، مردم ما، روز و روزگار به مراتب تلخ تر و فاجعه بار تر از گذشته دارند. این سالها از طریق رادیو ها و اطلاعات جمعی میشنویم و میخوانیم که در مطبوعات کشور ما از برکت دموکراسی وارداتی غربی نه دهها، بلکه صد ها روز نامه، مجله، راد یو و تلویزیون به پخش و نشرات آغاز میکنند در خارج از کشور نیز این تلا شها جریان دارد و حتی آنهایی که از سوسیال، مدد معاش بخور و نمیر هم می گیرند، نشرات تلویزیونی بیست و چهار ساعته بخود ساخته اند.
بخش نخست آقای بشیر «سخاورز»، دوست نویسنده ام که با او از دریچه و کلکین های نوشته هایش آشنا شده ام، تبادله گاه به گاه نامه های برقی و همچنان عضویت هر دوی مان در « بنیاد فرهنگی محمود طرزی »، این پیوند را گره بیش تر زده است، مهربانی نموده یکی دو ماه پیش، اثرش را به نام « طرزی و سراج الاخبار »، برایم گسیل داشت. من، با استفاده از فرصت از درون دل از ایشان تشکر می نمایم. در آغاز، با تشنگی و عطشی که نسبت به آن دوران و نقش « محمود طرزی »، نی به این باور که یگانه بوده است، این اثر را خواندم.
سالگرد یادبود صدیق رهپو طرزی شهر « گت تینگن، جرمنی » « کمیسیون سازماندهی سالگرد یاد بودعلامه «محمود طرزی»، جلسه یی را با شرکت آقای «عمر طرزی»، رییس، خانم شاهدخت «هندِ افغانستان»، معاون، آقای دکتر احمد حبیب « ذکریا »، عضو «هیئت امنا»، خانم ملالی « وردک »، هم آهنگ کننده « بنیاد فرهنگی محمود طرزی »، نماینده گان وزارت خانه های «اطلاعات و فرهنگ»، «تحصیلات عالی»، «معارف» و «مرکز بررسی های رزم آرایانه یا استراتجیک وزارت امور خارجه»، روز: نهم مارچ ۲۰۰۸ ع. در تالار «موسسه سیاسی»، وابسته به «وزارت امور خارجه»، برپا داشت.
رجال و
رويداد های تاريخی افغانستان
|
|